Bienvenue

Dan zal ik nu dus toch maar aan een reisverslag beginnen..
Ik weet dat ik heel lang niks heb geschreven, dus alvast sorry voor dit lange, uitgebreide verslag. Als het te veel tekst voor je is, lees het dan maar niet!

Op 6 januari vertrok ik vol goede moed van station Rotterdam eindelijk naar Paris. Hoewel mijn papierwerk van de UvT nog niet geregeld was, had ik er wel vertrouwen in.
De reis ging voorspoedig, tot ik de metro in probeerde te gaan.

Metro-poortjes zijn niet gemaakt om met een grote koffer doorheen te gaan, enige uitzonderingen hierop nagelaten natuurlijk. Ik kan me bijvoorbeeld goed voorstellen dat de geroutineerde metroganger weet dat je met een drafje, koffer voorop door zo’n poortje moet. Ik ben geen geroutineerde metroganger, en deed dit dus op een rustig looptempo, koffer achter me aan.
Gevolg: ik zat vast. En niet zo’n klein beetje.
Ik kon trekken, sjorren, schoppen en schelden; die tas kwam met geen mogelijkheid los.
Na vijf minuten (toen ik de hoop al bijna op wilde geven), werd ik gelukkig te hulp geschoten door twee franse mannen (mes sauveurs).
Zij trokken ieder een kant van het poortje verder open, en ik kon mijn tas los krijgen.

De metro was precies zoals ik hem me herinner: stinkend, muf, maar wel snel.
Na een reisje met de metro was ik bij ons appartementje. De loodgieter had de hele keuken opengehaald, maar verder zag het er heel netjes uit.

Mijn zweefbed is gigantisch, dus de kans dat ik eraf val is miniem, en mijn roommate Meredith had ons stulpje al enigszins op orde gemaakt. Onze vorige bewoners hebben de meest wonderbaarlijke dingen achtergelaten:
- Een groene broek, waar ik hopelijk over een tijdje in pas.
- Een kapotte weegschaal, waarop ik ineens 50 kilo weeg (en die bewaren we!)
- Een zak linzen (?)
- En een blik cassoulet (een soort eendenstoofpot)

De eerste paar weken vlogen daarna voorbij, ik heb een beetje rond gewandeld, andere exchange studenten ontmoet en heb methodology lessen gevolgd.
Dat houdt in dat ze je leren hoe je een paper moet schrijven, op de franse manier. In Frankrijk houden ze er namelijk van om dingen net iets anders te doen dan in Nederland.
De exchange studenten hier komen voornamelijk uit de VS, Australië of Canada, dus mijn Engels gaat er al ontzettend op vooruit.

Met een groepje meiden, allemaal uit verschillende landen (Noorwegen, Canada, Australië, VS) heb al menig rondje door de stad gemaakt; waarbij we een keer een rondleiding kregen van een nogal oude, verwarde Franse man, die ineens in een Italiaanse opera uitbarstte. Duitse opera’s was hij ook in thuis, omdat hij dacht dat ‘Dutch’ betekent dat je een Duitser bent.

Verder heb ik in deze weken een supermarkt gevonden waar Speculoos-pasta verkocht wordt (tot grote vreugde van alle exchange studenten die ooit in NL of België geweest waren en dit goedje kennen). Ik heb Vegemite te proeven gekregen, en vond het zowaar lekker. Voor de mensen die Vegemite niet kennen: een zwart, superzout Australisch goedje dat zij werkelijk overal op smeren.
En ik heb geleerd hoe je een Galette eet (een soort Franse taart, het best te omschrijven als een gigantische gevulde koek). Als je er eentje koopt krijg je er een kroon bij, en het idee is dat de bakker in elke Galette een verassing stopt. Degene die het stuk met de verassing erin krijgt, is de koning en draagt een kroon..

Nog een paar laatste noten, voordat ik dit veel te lange stuk eindelijk afsluit:
- Momenteel staat Parijs onder dreiging van een terroristische aanval door Malische (Malinese?) terroristen. In Parijs zelf maakt men echter zich liever zorgen over het wel of niet legaliseren van het homohuwelijk…
- Het heeft hier gisteren gesneeuwd, dus sinds gisteren heb ik een aantal fraaie blauwe plekken kunnen toevoegen aan mijn collectie. (Hoewel eentje niet te wijten was aan de sneeuw, maar aan het drempeltje van de metro-deuren).

Groetjes uit Frankrijk!